İnsan kendi hayatına kesinlikle bakamıyor...

Kızım'a:

Saat 01:50. Genelde bu saatte uyuyor olurum. Ömrümün bu yıllarında gece kuşu değil, sabaha karşı kuşuyum daha çok. Bu sefer geceden başladım.
Televizyonda kaybedenler kulübü var. İlk defa seyrediyorum. İçimdeki anarşist ölmese de yorulmuş, yoksa çoktan seyretmiş olmalıydım.
Ömrümün 41. yılındayım.  Bazen büyük bir kaybeden hissediyorum kendimi, biraz sonra bakıyorum tam olarak öyle değil.  Biraz sonra bakıyorum yine başka.
İnsan kendi hayatına kesinlikle bakamıyor. Çok kasarsan bakarsın tabi. Ama gerek yok, koyver.
Çok ihtişamlı bir hayat sürsen bile, kaybedenler kulübü duygusu gelir bazen.

Bence harika bir hayatım oldu bu güne kadar.  Bu saatte, bu duygu ile, bu şarkıyı dinlemek bile harika.